In die eensame veld
staan ’n tentjie klein,
en daarnaas in die skeemring
skuif die ligtende trein;
ek sien in die tentjie,
deur die oop gordyn,
’n tafel met bordjies
en glasies fyn,
wat sag in die lig
van die kersie skyn,
en ek dag: “Was ek net
in die tentjie klein,
ek sou tog o so gelukkig syn.”
Naas die eensame tent
staan ’n meisie klein,
in stomme bewond’ring
van die ligtende trein;
sy sien my geniet
my glansende wyn
en kost’like maal
by elektriese skyn;
en ek raai die gedagte
van die meisie klein:
“Ag, was ek maar net
in die vrolike trein,
ek sou tog o so gelukkig syn.”
